Odleżyny I i II stopnia powstają wskutek stałego ucisku na naczynia tętnicze i żylne. Powoduje to miejscowe niedokrwienie, a w rezultacie martwicę tkanek. W ten sposób powstają trudno gojące się rany, które są otwarte i narażone na zakażenia.
Odleżyny I i II stopnia – czym właściwie są?
Odleżyna to nic innego jak ograniczona martwica tkanek, która powstała w wyniku zaburzeń ukrwienia spowodowanych długotrwałym lub powtarzającym się uciskiem wywieranym na ciało chorego. W obszarze otaczającym odleżyny toczy się zazwyczaj proces zapalny i często dochodzi do wystąpienia zachyłku z wydzieliną ropną, która sięga w różnych kierunkach. Powstające w ten sposób rany są bolesne i trudne do wyleczenia. Odleżyny I stopnia są blaknące pod wpływem ucisku. To raczej zaczerwienienia, zachowane jest w ich przypadku mikrokrążenie i ciągłość naskórka. Odleżyny II stopnia to nieblednące zaczerwienienia, które są przebarwione i mają charakter zapalenia. Charakteryzuje je obrzęk.
Odleżyny I i II stopnia – czynniki sprzyjające ich powstawaniu
Podstawowym czynnikiem, który wpływa na to, że odleżyn I i II stopnia powstają jest ucisk na tkanki miękkie z jednej strony podłoża. U osoby zdrowej taki ucisk powoduje dyskomfort i wymusza zmianę pozycji. Osoby obłożnie chore lub starsze pomimo odczuwanego bólu nie są w stanie zmienić pozycji ciała. Na odleżyny I i II stopnia szczególnie mocno narażone są osoby chore na cukrzycę, miażdżycę czy choroby układu oddechowego. W grupie ryzyka znajdują się także osoby, które nie panują nad oddawaniem moczu i stolca. Wilgotna i zanieczyszczona skóra bardzo szybko ulega maceracji. Kolejnym czynnikiem przy powstawaniu odleżyn jest wiek chorego. Odleżyny bardzo często tworzą się u osób po 70. roku życia.
Odleżyny I i II stopnia – jak je leczyć?
Profilaktyka to podstawa! Ma ona na celu niedopuszczenie do tego, by odleżyny I i II stopnia powstały. Jak ją wdrożyć? Stosując metody i środki w czterech podstawowych zakresach: ocenie ryzyka, właściwej diecie, zmniejszeniu ucisku w newralgicznych miejscach i właściwej higienie chorego.
Dieta jest bardzo ważna: powinna zawierać wszystkie składniki odżywcze niezbędne do funkcjonowania organizmu: witaminy i minerały, być lekkostrawna po to, by nie obciążać organizmu, a chory powinien pić dużo wody.
Leczenie choroby musi odbywać się pod okiem wykwalifikowanego lekarza. Dobór opatrunków czy leków zależy od stopnia. W przypadku stopnia lekkiego tej choroby – a takim są odleżyny I i II stopnia kluczowa jest higiena. Skóra chorego powinna być często przemywana mydłami bez zapachu.
Skóra powinna po umyciu pozostać dokładnie osuszona oraz zabezpieczona oczywiście środkami nawilżającymi i natłuszczającymi np. kremem Argotiab, który zawiera srebro TIAB i działa przeciwzapalnie i przeciwgrzybicznie na rany. Działa on jak plaster w żelu i ułatwia regenerację skóry. W 2016 roku Argotiab został nagrodzony prestiżowym wyróżnieniem w dziedzinie Innowacji roku w leczeniu ran i oparzeń. To absolutny must have w domowej apteczce!
Spragniony wiedzy medycznej? Śledź nas na Facebooku i Instagramie!
